nova scotia duck tolling retriever hond

Nova Scotia Duck
Tolling Retriever

Welkom op de website van de Nova Scotia Duck
Tolling Retriever. Dit hondenras is de kleinste van de retrievers.
Hij is intelligent, aanhankelijk en ontzettend enthousiast!

Bekijk meer

Over de Nova Scotia Duck Tolling Retriever

De Nova Scotia Duck Tolling Retriever is een actieve en leuke hond, hij is niet alleen favoriet bij jagers, maar ook bij energieke families. Dit hondenras is altijd klaar voor het ophalen van eenden, wandelen, zwemmen, spelen halen en knuffelen op de bank met zijn geliefden.

Zijn aanhankelijke, liefdevolle en geduldige aard maakt de Nova Scotia Duck Tolling Retriever een prachtige metgezel voor zowel volwassenen als kinderen. Volgens liefhebbers van de Toller staat dit ras bekend om zijn intelligentie, trainbaarheid en aanpassingsvermogen.

Hierna kan de Toller voor een tweede functie worden ingezet nl. het ophalen van het geschoten wild, meestal uit het water. Dit is het bekende Retriever werk. Wanneer u nu de genoemde kenmerken achter elkaar plaatst krijgt u vanzelf de naam Nova Scotia Duck Tolling Retriever. Ondanks het feit dat het retrieverwerk niet de primaire functie is van de Toller, is het ras door de FCI toch ingedeeld in de groep retrievers. Het is binnen deze groep de kleinste van de zes retrieverrassen. Overeenkomsten met de andere retrieverrassen zijn moeilijk te geven. De Toller is op het moment dat hij mag werken extreem enthousiast en zeer opgewonden.

Leuke weetjes

Het ras werd uitgeroepen tot de provinciale hond van Nova Scotia in 1995 toen twee Nova Scotia duck tolling retrievers de prijzen wonnen tijdens kampioenschappen.

De unieke dans aan de waterkant van de toller (lees: het vrolijke gekwispel van de staart) leverde het ras de bijnaam "Rattenvanger van het moeras" op.

Dat is een lange naam! Met 34 tekens heeft de Nova Scotia duck tolling retriever de langste naam in de Raad van Beheer lijst. Vlak achter hen ligt de Petit Basset Griffon Vendéen.

Buiten zijn werk echter, zoals in huis, kan de Toller juist bijzonder rustig zijn hoewel, ook in huis, met bijv. een bal weer dat uitgesproken enthousiasme altijd is op te wekken. Het lokken van wilde eenden als werk komt eigenlijk niet echt meer voor maar wel als sport. De werklust van de toller maakt hem echter ook bijzonder geschikt als retriever bij de jachtsport, bij veldproeven, behendigheidssport, flyball of welke hondensport dan ook.

Menigeen die het ras voor het eerst ziet, spreekt over een bepaalde gelijkenis met de vos. Niet zo vreemd als men bedenkt dat de vos die bijzondere techniek beheerst van het lokken van wilde eenden. De fokkers van het eerste uur trachtten dan ook een hond te fokken die daarom ook op een vos moest lijken. De toller heeft o.a., als enige toegestane kleur, een roodbruine vacht met op voorgeschreven plaatsen witte aftekeningen. De hond is middelmatig groot maar wel wat zwaarder dan de vos. Dit laatste was ook wel nodig omdat de Toller voor het retrieverwerk in zijn oorpronkelijk gebied veelvuldig het ijskoude water in moest waarvoor de hond dan ook wat "body" nodig heeft.

Zoals meerdere rassen een kortere troetelnaam kennen, wordt dit ras door de liefhebbers kortweg "Toller" genoemd zoals wij dat hier ook zullen doen. Het ras komt oorspronkelijk van het schiereiland Nova Scotia aan de oostkant van Canada waar het wordt gebruikt voor het lokken van wilde eenden. Er zijn twee rassen bekend die voor dit doel worden gebruikt. Zoals het Nederlandse Kooikerhondje wordt gebruikt voor het lokken van eenden binnen de eendenkooi zo wordt de Toller gebruikt voor het lokken van eenden in het vrije veld of beter gezegd langs de waterlijn. Dit lokken van eenden noemt men "Duck Tolling". Nadat de eenden zijn gelokt, waaronder ook de meeste schuwe soorten, kan de jager de eenden schieten.

Hoe is zo'n bijzonder ras ontstaan?

Zo goed als zeker heeft men de techniek van het lokken van eenden geobserveerd bij vossen, die dat uitstekend kunnen, en heeft men honden gefokt die zowel uiterlijk als gedrag dit zo goed mogelijk benaderen. Welke honden hiervoor zijn gebruikt is niet meer met zekerheid vast te stellen. Hierover zijn meerdere theoriën. Wie zich met het fokken van de eerste Tollers heeft bezig gehouden is eveneens niet helemaal zeker. Dit zouden de MicMac indianen geweest kunnen zijn of de Fransen die in de 17e eeuw naar het betreffende gebied in Canada zijn getrokken of, hoewel iets minder waarschijnlijk, de Schotten die weer later naar Nieuw Schotland, hetgeen Nova Scotia betekend, zijn getrokken. Er valt over dit bijzondere ras nog heel veel meer te vertellen en indien u hierin geïnteresseerd bent, kunt u ook lid worden van onze vereniging: "De Vereniging voor de Nova Scotia Duck Tolling Retriever".

Oorsprong

De Nova Scotia Duck Tolling Retriever is in de 19e eeuw ontstaan ​​op het eiland Nova Scotia, Canada. Een gewaardeerde retriever van de eendenjagers, de Nova Scotia Duck Tolling Retriever werd gefokt om eenden dichter bij de blinden te lokken, zodat jagers een goed schot op hen zouden hebben. De hond zou dan de eend gaan halen en terugbrengen naar de jager. Tegenwoordig is dit ras een veelzijdige hond die een prachtig huisdier is.

Voeding

De Nova Scotia Duck Toller is een actieve hond. Hij is tenslotte een sportras. Tollers hebben voedsel van hoge kwaliteit nodig dat is samengesteld voor energieke honden. Droogvoer is het beste omdat het helpt om mondgezondheidsproblemen zoals tandbederf en tandvleesaandoeningen te verminderen. Droogvoer vermindert ook een slechte adem.

Zoals meerdere rassen een kortere troetelnaam kennen, wordt dit ras door de liefhebbers kortweg "Toller" genoemd zoals wij dat hier ook zullen doen. Het ras komt oorspronkelijk van het schiereiland Nova Scotia aan de oostkant van Canada waar het wordt gebruikt voor het lokken van wilde eenden. Er zijn twee rassen bekend die voor dit doel worden gebruikt. Zoals het Nederlandse Kooikerhondje wordt gebruikt voor het lokken van eenden binnen de eendenkooi zo wordt de Toller gebruikt voor het lokken van eenden in het vrije veld of beter gezegd langs de waterlijn. Dit lokken van eenden noemt men "Duck Tolling". Nadat de eenden zijn gelokt, waaronder ook de meeste schuwe soorten, kan de jager de eenden schieten.

Hoe is zo'n bijzonder ras nu ontstaan? Zo goed als zeker heeft men de techniek van het lokken van eenden geobserveerd bij vossen, die dat uitstekend kunnen, en heeft men honden gefokt die zowel uiterlijk als gedrag dit zo goed mogelijk benaderen. Welke honden hiervoor zijn gebruikt is niet meer met zekerheid vast te stellen. Hierover zijn meerdere theoriën. Wie zich met het fokken van de eerste Tollers heeft bezig gehouden is eveneens niet helemaal zeker.

Dit zouden de MicMac indianen geweest kunnen zijn of de Fransen die in de 17e eeuw naar het betreffende gebied in Canada zijn getrokken of, hoewel iets minder waarschijnlijk, de Schotten die weer later naar Nieuw Schotland, hetgeen Nova Scotia betekend, zijn getrokken. Er valt over dit bijzondere ras nog heel veel meer te vertellen en indien u hierin geïnteresseerd bent, kunt u ook lid worden van onze vereniging: "De Vereniging voor de Nova Scotia Duck Tolling Retriever".

nova scotia toller opvoeding

Een toller opvoeden

Tollers, die altijd hun eigenaars willen plezieren, zijn relatief gemakkelijk te trainen. Positieve trainingsmethoden die veel lof en veel traktaties bevatten, werken het beste voor dit ras. Ze zijn zeer gevoelig voor harde woorden en discipline, dus een rustige en geduldige trainer is nodig. Consistentie in training is essentieel voor de Toller om te slagen in gehoorzaamheid.

Nova Scotia Duck Tolling Retrievers doen het goed in vele vormen van hondenconcurrentie. Natuurlijk blinken ze uit in gehoorzaamheidsproeven, maar ze doen het ook goed op behendigheidscursussen. Behendigheid is een geweldige manier om contact te maken met de Toller en hem de oefening te laten doen die hij nodig heeft om gezond te blijven.

Gewicht

Tollers zouden de schalen tussen 15 en 22 kilo moeten laten kantelen en ergens tussen de 35 en 45 hoog moeten zijn bij de schoft. In dit ras zijn teven kleiner dan reuen.

Temperament & Gedrag

Duck Tollers zijn van nature nieuwsgierig en extravert. Ze zijn vriendelijk en aanhankelijk tegenover bezoekers die hun familie niet bedreigen en begroeten ze alsof ze al lang verloren vrienden waren. Nova Scotia Duck Tolling Retrievers zijn zeer flexibel. Dit ras houdt van reizen en laat zich niet afschrikken door nieuwe plaatsen of situaties. Zijn relaxte persoonlijkheid en flexibiliteit maken de Toller een prachtige metgezel voor actieve gezinnen.

Tollers hechten zich snel en fel aan hun families. Dit leidt vaak tot verlatingsangst wanneer ze alleen worden gelaten. Uitgebreide oefening en veel speelgoed zullen het angstprobleem niet helpen. De Toller doet het het beste in een huis waar iemand het grootste deel van de dag aanwezig is.

Veel voorkomende gezondheidsproblemen

De Nova Scotia Duck Tolling Retriever is een gezond ras in vergelijking met veel van de andere retrievers. Tollers kunnen oogproblemen hebben, waaronder progressieve retinale atrofie, Collie-oogafwijking en staar. De ziekte van Addison en auto-immuun thyroiditis zijn ook gediagnosticeerd in het ras. Lees meer op onze hondjes startkabel pagina.

Vacht

Duck Tollers hebben een dubbele vacht van gemiddelde lengte en waterafstotend. De vacht moet recht zijn, met uitzondering van de rug, die golvend kan zijn. Ze hebben meestal witte staartpunten, wat wenselijk is omdat het helpt bij het vermogen van de jager om de locatie van de hond in het water te zien. De vacht is rood en heeft mogelijk andere witte aftekeningen op het hoofd en de borst.

Verzorging

Deze honden hebben regelmatig onderhoud nodig om hun vacht er mooi uit te laten zien. Naast regelmatig poetsen (minstens een paar keer per week), moeten baasjes speciale aandacht besteden aan de oren en poten van hun hond. Bij Nova Scotia duck tolling retrievers moet hun oorhaar worden geborsteld en getrimd om te voorkomen dat het dons gaat klitten, en eigenaren moeten het overtollige haar tussen de voetzolen bijknippen om te voorkomen dat ze op de gladde vloeren binnenin wegglijden. En hoewel tollers graag actief blijven, zijn ze geen ras dat elke dag non-stop actie vereist. Een spelletje achtertuin halen van 30 minuten (gevolgd door wat interactief speelgoed binnenin ) zal haar blij houden. Maar in het weekend wil ze misschien iets meer, zoals een lange wandeling.

Tollers hebben een sterk apporteren verlangen, gekoppeld aan een liefde voor water en wat Mott beschrijft als een "intense birdiness" - of passie voor het vinden van watervogels. Ze houden van activiteiten waarmee ze in contact kunnen komen met hun baasjes. Omdat Nova Scotia duck tolling retrievers oorspronkelijk werden gefokt om urenlang samen met hun baasjes te jagen, hechten ze een hechte band met hun familie en zijn ze liever niet alleen.

Pups

Toller pups zijn schattig maar ze moeten wel worden gesocialiseerd en een puppycursus volgen, net zoals bij ieder ander hondenras. Dit geeft hen een voorsprong en een basis voor alle dingen waarvoor ze later worden opgeleid. Je moet natuurlijk ook je puppy zindelijk maken, maar dat kan je gelukkig thuis doen!

Wat kost een Nova Scotia Duck Tolling Retriever?

Doordat de Toller in Nederland steeds populairder wordt zijn de prijzen van deze honden de afgelopen jaren flink gestegen. Bij een erkende goede fokker betaal je gemiddeld tussen de € 1250,- en € 1750,-. Er zijn tientallen fokkers in Nederland die gelukkig goed op de gezondheid van de hond fokken, zo is de kans op klachten op latere leeftijd een stuk kleiner.

Op onze website kunt u een overzicht van deze fokkers vinden en informatie lezen over de beschikbaarheid van pups en toekomstige nestjes. Uiteraard werken deze fokkers met een stamboom via de Raad van Beheer. Naast de aanschafkosten van de pup komen er veel regelmatige kosten om de hoek kijken. Denk aan de dierenarts, voer, hondenmanden et cetera. Zorg er hoe dan ook voor dat je voldoende budget hebt om je hond financieel te kunnen onderhouden.

De toller in het kort

Gezondheid

Tollers zijn een relatief gezond ras, met een levensverwachting van 12-14 jaar. Gezondheidsproblemen bij het ras zijn onder meer de ziekte van Addison, die vaak pas aan de oppervlakte komt als de hond van middelbare leeftijd is.

De hond heeft mogelijk al nakomelingen voortgebracht tegen de tijd dat een diagnose wordt gesteld. Pogingen om een ​​genmarker test te ontwikkelen zijn tot nu toe niet succesvol geweest. Tollers zijn ook iets meer vatbaar dan andere rassen om auto-immuun gerelateerde problemen te ontwikkelen.

Uiterlijke verzorging

Tollers moeten wekelijks worden geborsteld om hun vacht er op zijn best uit te laten zien. Tijdens de ruiperiode is dagelijks poetsen vaak in orde. Besteed speciale aandacht aan de vacht rond en onder de oren, daar deze fijner is en sneller gaat klitten. Omdat Tollers zo natuurlijk mogelijk moeten worden gepresenteerd, heeft minimale extra verzorging de voorkeur, en dit is over het algemeen beperkt tot het verzorgen van de gebieden rond de oren en voeten.

Er moet speciale aandacht worden besteed aan het verwijderen van overtollig haar tussen de voetzolen, omdat dit uw Toller helpt grip te houden op binnen oppervlakken. Er moet ook aandacht worden besteed aan het knippen van nagels, bij voorkeur wekelijks.

Oefeningen & bewegen

De meeste Tollers hebben een gemiddeld tot hoog energieniveau en zijn over het algemeen pas tevreden als ze in staat zijn om dagelijks aan een of andere vorm van lichaamsbeweging te doen. Een stevige wandeling van 30 minuten en/of een paar baljachtsessies per dag is voor veel Tollers voldoende, hoewel sommigen meer nodig hebben.

Omdat Tollers graag met hun baasjes bezig zijn en dingen doen, doen veel eigenaren aan hondensporten zoals behendigheid, flyball of veldwerk om de overtollige energie van het ras te kanaliseren. Het beoefenen van deze sporten heeft als bijkomend voordeel dat het de band tussen eigenaar en Toller versterkt.

Toller voeding

De Toller zou het goed moeten doen op hondenvoer van hoge kwaliteit, of het nu uit een zak hondenvoer komt of thuis bereid wordt. Elk dieet moet geschikt zijn voor de leeftijd van de hond (puppy, volwassene of senior). Sommige honden zijn vatbaar voor overgewicht, dus let op het calorieverbruik en het gewicht van uw hond.

Traktaties kunnen een belangrijk hulpmiddel zijn bij de training, maar te veel geven kan leiden tot obesitas. Lees meer over welke menselijke voedingsmiddelen veilig zijn voor honden en welke niet. Neem contact op met uw dierenarts als u zich zorgen maakt over het gewicht of het dieet van uw hond. Schoon, vers water moet te allen tijde beschikbaar zijn.

uiterlijk van de toller retriever

Verschijning

Nova Scotia duck tolling retrievers zijn middelgrote, compacte honden die sportief en behendig zijn. Een volgroeide Nova Scotia duck tolling retriever is ongeveer 35-48 centimeter lang en weegt tussen de 22 en 26 kilo. Nova Scotia duck tolling retrievers zijn gefokt om samen met jagers te werken en zijn vrolijke, energieke pups die knuffelige familiehonden kunnen zijn.

De karmozijnrode vacht van Tollers variëren van goudrood tot koperachtig oranje, met witte aftekeningen die meestal aanwezig zijn op hun voeten, borst en soms staart en gezicht. Tollers hebben een dubbele vacht met een dichte onder vacht, die hen beschermde tegen het koude water van hun thuisland. Ze laten hun donzige onder vacht per seizoen vallen, dus je hebt de juiste stofzuiger nodig om je vloer en meubels schoon te houden. Mott, een praktiserende dierenarts die ook Nova Scotia duck tolling retriever-puppy 's fokt, zegt dat het een paar keer per week borstelen van de dubbele vacht van een toller kan helpen voorkomen dat de vacht gaat vliegen.

#

Toller pup informatie